فاطمه کشوری؛ علیرضا فارسی؛ بهروز عبدلی
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، بررسی توان آلفا در پرتاب‌های آزاد موفق و ناموفق بسکتبالیست‌های نخبه و نوآموز بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه‌تجربی بود و در قالب طرح سری‌های زمانی اجرا شد. دو گروه نخبه (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/34 ± 22/25 سال) و نوآموز (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/80 ± 22/55 سال) به‌صورت داوطلبانه مشارکت داشتند. داده‌ها با استفاده ...
بیشتر
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، بررسی توان آلفا در پرتاب‌های آزاد موفق و ناموفق بسکتبالیست‌های نخبه و نوآموز بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه‌تجربی بود و در قالب طرح سری‌های زمانی اجرا شد. دو گروه نخبه (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/34 ± 22/25 سال) و نوآموز (10 آزمودنی با میانگین سنی 1/80 ± 22/55 سال) به‌صورت داوطلبانه مشارکت داشتند. داده‌ها با استفاده از 28 الکترود از یک دستگاه 32 کانالة بی‌سیم اندازه‌گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد (0/05 ≥P).یافته‌ها: توان آلفای گروه نخبه بالاتر از گروه نوآموز بود (0/001=P). پرتاب‌های موفق نسبت به پرتاب‌های ناموفق توان آلفای کمتری را نشان داد (0/006=P). در مقایسۀ دو گروه، توان آلفا در پرتاب‌های ناموفق گروه نخبه نسبت به پرتاب‌های موفق آن‌ها بیشتر بود (0/001=P)، اما بین توان آلفای پرتاب‌های موفق و ناموفق گروه نوآموز تفاوتی مشاهده نشد (0/584=P). توان آلفا در زمان اجرای تکلیف پرتاب آزاد بالاتر از زمان‌های قبل بود (0/005>P)، اما بین زمان اول و دوم تفاوتی نبود (0/001=P). نتایج نشان داد که گروه نخبه فعالیت قشری بالاتری نسبت به گروه نوآموز در همۀ الکترودها داشتند (0/001>P).نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که گروه نخبه با مهار اطلاعات نامربوط تکلیف را با پیچیدگی قشری کمتری اجرا کردند. همچنین کاهش توان آلفا در پرتاب‌های موفق نشان‌دهندة افزایش فعال‌سازی قشر مغز و افزایش تمرکز است تا در نهایت تکلیف با منابع عصبی کمتری اجرا شود.
